Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Σκυταλοδρομία

Το πιο δύσκολο σημείο του αγώνα της σκυταλοδρομίας είναι η στιγμή της αλλαγής της σκυτάλης. Ο πρώτος δρομέας του αγώνα κάλυψε γρήγορα την απόσταση που του αναλογούσε και τώρα πρέπει να δώσει την σκυτάλη στον επόμενο.
Τα τελευταία χρόνια συνέβησαν μεγάλα γεγονότα σε παγκόσμιο επίπεδο που με την σειρά τους φέρανε στη πατρίδα μας το τέλος της ψευδοευημερίας και την αναγκαστική συνειδητοποίηση αυτού που όλοι γνωρίζαμε αλλά πολλοί επέλεγαν να ξεχνούν. Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ο πολιτικός κόσμος έκανε το κόλπο πετώντας τις κορύνες στον αέρα αλλά από απληστία και αλαζονεία έχασε τον έλεγχο. Τώρα οι κορύνες θα πέσουν όλες στο κεφάλι του.
Δε θέλω να μιλήσω για το πρόβλημα. Αυτό το γνωρίζουμε πια όλοι. Θέλω να μιλήσω για την λύση. Το κίνημα των αγανακτισμένων όπως το γνωρίσαμε τους τελευταίους μήνες δεν είναι η λύση, είναι μέρος της λύσης. Η συνεισφορά του είναι σημαντική για πολλούς λόγους. Πρώτα γιατί κατάφερε να βάλει στην άκρη ιδεολογίες, ιδεολογήματα και κομματικούς-οπαδικούς δογματισμούς. Πιο ισχυρά από όλα αυτά είναι οι αυτονόητες αλλά αλλοτριωμένες πανανθρώπινες σταθερές. Δικαιοσύνη, Ισότητα, Ελευθερία. Αυτό το νήμα μας διαπέρασε και μας ένωσε όλους. ‘Όλοι συμφωνούμε πως η ασυλία των πολιτικών είναι αντιδημοκρατική. Όλοι συμφωνούμε πως στην Ελλάδα κυριαρχεί η ανισότητα σε όλους τους τομείς από την δικαιοσύνη, την παιδία, την υγεία, τις ευκαιρίες για εργασία και αλλού. Όλους μας ενοχλεί ο νεποτισμός. Όλοι θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι και όχι σα σύγχρονοι σκλάβοι που ανταλλάξανε οι ‘κύριοι’τους έναντι χρεών. Όλοι είδαν πλέον το άσχημο πρόσωπο της ολιγαρχίας που εξουσιάζει την χώρα στο όνομα του λαού αλλά όχι για το λαό.
Αυτό που ο καθένας συνειδητοποιούσε στη μοναξιά του ή στο στενό του κύκλο μέσα στις συνθήκες των τελευταίων μηνών έγινε κίνημα. Ξαφνικά δεν ήμασταν και τόσο μόνοι. Γίναμε πολλοί, πάρα πολλοί, και ας φτάσαμε όλοι στη πλατεία από διαφορετικό δρόμο και ακολουθώντας διαφορετικές διαδρομές. Πάντα ήμασταν οι περισσότεροι απλά δεν το ξέραμε, το παράθυρο-τηλεόραση που υποτίθεται προσέφερε θέα στη κοινωνία άλλα έλεγε. Μετά ήρθε το διαδίκτυο και ο έλεγχος άρχισε να χάνεται. Μετά αποκαλύφθηκαν τα ψέματα και ξαφνικά βρεθήκαμε χιλιάδες να στεκόμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον.
Πραγματικά ο πρώτος δρομέας έκανε μεγαλειώδη κούρσα. Τώρα είναι η κρίσιμη στιγμή για την αλλαγή της σκυτάλης. Νέος δρομέας, νέοι στόχοι, γρήγορα βήματα προς τον τερματισμό.
Για να πετύχει ο επόμενος δρομέας πρέπει να συντρέξουν προϋποθέσεις. Πρώτον πρέπει ν σκυτάλη που θα κληθεί να μεταφέρει να είναι ελαφριά. Χωρίς περιττά βάρη. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως οι στόχοι πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να έχουν την αποδοχή των περισσοτέρων από εμάς. Ποια είναι τα βάρη; Ιδεολογικά απωθημένα, οργή, φόβος, χειραγώγηση, ευκαιριακός τυχοδιωκτισμός, καπέλωμα, θεατρινισμός, δημαγωγία, θόρυβος. Ο θόρυβος δε πρέπει να καλύπτει το ήχο από τα σταθερά μας βήματα που κάθε φορά μας φέρνουν πιο κοντά στο στόχο. Όσοι δημιουργούν θόρυβο πρέπει να απομονώνονται.
Ο δρομέας δεν έχει πρόσωπο αλλά ενώνει πρόσωπα. Δεν θα τον δούμε σε φωτογραφίες να παίρνει αγκαλιά μωρά, ούτε με συνεπαρμένους ουρακοτάγκους που τρέχουν να του σφίξουν το χέρι. Ο δρομέας απλά μεταφέρει την σκυτάλη. Όταν με την σειρά του την παραδώσει δεν θα ξανακούσουμε για αυτόν.
Αυτός ο δρομέας, ο δεύτερος δεν τρέχει εναντίων των μεγάλων λαοπλάνων.
Αν ο πρώτος κάλυψε την απόσταση από το σκοτάδι της απάθειας στο φως της αλήθειας, ο δεύτερος έχει να τρέξει εναντίον των φαιδρών υπηρετών της ολιγαρχίας. Αυτοί με μικρά η μεγαλύτερα ανταλλάγματα με μοναδικό σκοπό το ιδιωτικό τους συμφέρον εκπορνεύτηκαν στο κομματικό αφεντικό τους. Είναι πολλές χιλιάδες και βρίσκονται παντού. Σε Δημόσιες υπηρεσίες, ΔΕΚΟ, Νομικά πρόσωπα Δημοσίου ή Ιδιωτικού δικαίου, σε Συνδικάτα, σε ΜΚΟ, σε Ανεξάρτητες Αρχές, σε Πανεπιστήμια,
Σε δημοσιογραφικά γραφεία, χωρίς υπερβολή βρίσκονται παντού. Κρύβονται μέσα στη μάζα των εξαρτημένων από το κρατικό θησαυροφυλάκιο συμπολιτών μας, αλλά κρύβονται από εμάς τους απέξω γιατί οι απλοί δημόσιοι υπάλληλοι τους γνωρίζουν πολύ καλά.
Τώρα που πολλοί θα απολυθούν και σίγουρα δεν θα είναι τα βύσματα, η ομερτά επιτέλους θα σπάσει.
Αν ποτέ υπάρξει δικαιοσύνη θα πετάξουμε έξω από τη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων όλα τα βύσματα. Και αν έχουν και αδικαιολόγητο πλούτο θα υπάρξει γενική δήμευση του προϊόντος του εγκλήματος απέναντι στον ανυπεράσπιστο πολίτη.
Ο δεύτερος δρομέας με την ορμή του θα σπείρει τον πανικό στα τσιράκια των λαοπλάνων.
Ο δεύτερος δρομέας θα αποκαλύψει το μέγεθος και το σύνολο του τέρατος που έπαιξε με τα όνειρα των παιδιών μας.
Ο δεύτερος δρομέας δεν είναι απλά αγανακτισμένος. Μπορεί και καταφέρνει χτυπήματα τακτικής, δεν μένει μόνο στην εκδήλωση της οργής αλλά μεθοδικά μετράει τον αντίπαλο και χαρτογραφεί το πεδίο του στίβου.
Όταν φτάσει η ώρα να παραδώσει τη σκυτάλη στον τρίτο δρομέα, η σκυτάλη του αντιπάλου του θα έχει αρχίσει να βαραίνει. Τόσο που μπορεί και να χάσει την ισορροπία του. Και αν δεν τη χάσει αυτός θα την χάσουνε οι δύο επόμενοι.

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Το σκηνικό της επερχόμενης κρίσης ή ακόμα και πολέμου.


Με μια απλή ματιά καταλαβαίνει κανείς πως η αρχιτεκτονική του κόσμου όπως τον μάθαμε στο τέλος του προηγούμενου αιώνα παρουσιάζει στατική ανεπάρκεια.
Η οικονομική κρίση που βιώνουμε είναι το λογικό αποτέλεσμα της εξάντλησης του μοντέλου ανάπτυξης στηριζόμενη στη μόχλευση της κατανάλωσης μέσω της πιστωτικής επέκτασης και της φούσκας των αξιών που χρησιμοποιούσε η πίστωση ως αντίκρισμα όπως οι μετοχές, τα ακίνητα τα ομόλογα και οι μελλοντικές χρηματοροές.
Η κρίση έχει σαν αποτέλεσμα μεγάλες μάζες πολιτών να οδηγούνται στην εξαθλίωση. Όπου υπάρχει διαφθορά ή ανελευθερία τα ‘μυστικά’ συμβόλαια μεταξύ των πολιτών και των εξουσιαστών τους σπάνε. Ο πολίτης έδειχνε ανοχή στο σάπιο πολιτικό καθεστώς και την ανελευθερία όσο του δινόταν η ευκαιρία να ψευδοευημερήσει ή να ελπίζει σε κάτι τέτοιο. Τώρα που απλά πεινάει η ανοχή μετατρέπεται σε οργή.
Η οργή εμφανίζετε πρώτα όπου το συμβόλαιο ήταν ανισοβαρές υπέρ των εξουσιαστών. Ολόκληρος ο Αραβικός κόσμος είναι σήμερα πρωταγωνιστής. Συστήματα εξουσίας που κατά σύμπτωση έχουν ηλικία γύρο στα 30 χρόνια βρίσκονται στριμωγμένα. Ακόμα όσοι είχαν τον τρόπο να επωφελούνται από αυτά τα καθεστώτα βλέπουν τα προνόμια τους να κινδυνεύουν.
Η οικονομική κρίση όμως χτυπάει και τον ανεπτυγμένο κόσμο. Οι φερόμενοι ως μέντορες του οικονομικού μοντέλου της σαν να μην υπάρχει αύριο απληστίας της ανάπτυξης μέσω του δανεισμού με την παράλληλη υφαρπαγή του πλούτου μέσω των επιτοκίων γνωρίζουν πως σε λίγο θα στερέψουν από δικαιολογίες για να αποφύγουν τις ευθύνες τους για την καταστροφή.

Έχοντας όλα αυτά κατά νου παρατηρούμε εν μέσω λαϊκού βρασμού ή και ξεσηκωμού μια σειρά προκλήσεων μεταξύ των παραδοσιακών εχθρών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Από την Κολομβία και την Βενεζουέλα, τις δύο Κορέες, τη Ρωσία και την Ιαπωνία στις Κουρίλες νήσους και για να έρθουμε πιο κοντά μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν, Συρία κ.λπ..

Αυτές οι καταστάσεις κρίσης που δημιουργούνται δεν αποκλείετε να εξελιχτούν σε πολεμικές συρράξεις με ανυπολόγιστα ανθρωπιστικά αποτελέσματα.
Αν κάτι τέτοιο συμβεί στη γειτονιά μας θα μας βάλει στη πρώτη γραμμή της σύγκρουσης κυρίως γιατί η Τουρκία που διαβλέπει την πιθανότητα μιας τέτοιας εξέλιξης έχει διαλέξει στρατόπεδο εμείς οι νεοέλληνες δεν έχουμε το σθένος να διακηρύξουμε ουδετερότητα και να έρθουμε σε σύγκρουση με τους παλαιούς (ΝΑΤΟ) και τους νεόκοπους (Ισραήλ) συμμάχους μας.
Τελικά Ελληνόπουλα μπορεί να πεθάνουν πολεμώντας για να μείνουν στην εξουσία οι μουλάδες στο Ιράν, ο Ασάντ στη Συρία και άλλα τέτοια καλά παιδιά και για να αποπροσανατολισθούνε οι πολίτες σε Αμερική και Ευρώπη από την αποτυχία της πολιτικής και της πολιτικής ελίτ ειδικότερα.
Ακόμα αν συνυπολογίσουμε τον ανηλεή ανταγωνισμό για τις πρώτες ύλες του πλανήτη είτε ενεργειακές είτε άλλες η κατάσταση γίνετε περισσότερο έκρυθμη.
Συμπέρασμα, η πείνα φέρνει αλλαγές και να έχουμε το νου μας για να διαφυλάξουμε τα δικά μας συμφέροντα και να μη γίνουμε ακόμα μια φορά πιόνια άλλων.